-
yakın plan yayınlarında editör olarak çalışıyorum. ancak neredeyse iki aydır yayınevinden kimseyle iletişime geçemiyorum. editörlük yaparak kazanacağım para benim için çok önemli zira editörlük yapamadığım zaman kafelerde falan çalışmak durumunda kalıyorum. yani son bir aydır durum böyle. haliyle fiziksel olarak çok yıpranıyorum. editörlerin koordinasyonunu sağlayan kişiden tutun da yayınevinin sahibine kadar herkese ulaşmaya çalıştım ancak telefonlarımı açan ya da maillerime dönen kimse yok. eğer beni buradan falan okursan bil ki çok kırgın, üzgün ve cidden yorgunum selman ağabey. hala kimseyle konuşamamış olmak benim için büyük bir umutsuzluk çünkü böyle giderse okullar başladığı zaman da kafelerde çalışarak şimdikinden çok daha fazla yorulacağım.
şimdi telefon açıp kardeşim yeni bir dosya var al hemen tamamla desen ne güzel olurdu be selman ağabey... -
odamdaki saat en son pilini çıkarıp karton kutuya koyduğu zamanı gösteriyor hala. altıya çeyrek varmış. yeni bi pil takmaya kıyamadım. saatle kendimi bir tutuyorum. onun da pilini o çıkardı, benim de. kendime yeni pil taktırmadim kimseye. kim bilir, belki benim kalbim, tekrar yaşadığı zaman için atmaya başlarsa bu saatte tekrar çalışır.
neyse şimdilik düzen boyle. bazen saatin içine içine bakıyorum ordan eski odamızı görüyorum, o zamanları görüyorum. çok güzelmiş be diyorum. birazcık gözüm doluyor falan ama artık ağlamıyorum.
he bi de unutmadan defter bitti onun adına yazacak bi şeyim de kalmadı artık. ulaştığım bi sonuç da yok menfii ya da müspet bi sonuç yok üstelik. yine de boşa yazmışım demiyorum. her şey için ne kadar teşekkür etsem azdır diyorum. hatta terkedip gittiğin için bile. a pardon giden bendim dimi? ama hak vermelisin bana sözlük. terkedilen insan da terketmek istiyor biseyleri. ben de şehri terketti. bence oldukça adil...
durup durup yaşadığım hüzün o kadar büyük hazlar veriyor ki... romantik olmak zor iş vesselam. baksana bi saat kadranindan nerelere geldik. yolla butonuna bastıktan sonra nerelere gidicem bi de sen düşün sözlük...